Οχτώ το πρωϊ και το τηλέφωνο που χτυπά επίμονα, ταράζει τον ήσυχο ύπνο μου. Ποιός είναι πάλι πρωϊ πρωϊ μουρμούρισα σε μια κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Σηκώνω σχεδόν μηχανικά το τηλέφωνο και πριν προλάβω να πω λέξη ακούστηκε ένα "Έρχομαι σε 10 λεπτά" και η γραμμη έκλεισε απότομα.
Όχι δεν ήταν ο "Β", αλλά η φίλη μου που ακριβώς δέκα λεπτά αργότερα εμφανίστηκε έξω απο την πόρτα μου με καφέδες και κρουασάν για να με καλοπιάσει. Η φίλη μου ήταν παντρεμένη με ένα πολύ καλό παιδί και είχε και ένα μωράκι. Δεν είχε όμως τίποτα κοινό με τον άντρα της. Ήταν δυο τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες που με πολύ σύντομες διαδικασίες αποφάσισαν να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια. Όχι πως δεν περνούσε καλά, μα να, ήταν να σα περπατάει παράλληλα με τον άντρα της. Ήξερε πως ότι και να συμβεί αυτός θα είναι δίπλα της, κοντά της, μόνιμος φύλακάς της. Δεν υπήρχε όμως κανένα σημείο τομής. Ήταν μια σχέση που θύμιζε τις ράγες του τρένου που είναι πάντα μαζί αλλά ποτέ δεν τέμνονται....
"Ξέρεις, εκεί στη δουλειά είναι κάποιος που εδώ και καιρό με φλερτάρει έντονα και εγώ χτές δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο φλέρτ του, στο φίλημά του... και απλά αφέθηκα..." ψιθύρισε η φίλη μου και εγώ πετάχτηκα, ξύπνησα, φούντωσα και άρχισα να φωνάζω ΌΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!
Μερικά χρόνια πρίν, θα της έλεγα να ενδώσει, να δοκιμάσει, να ταράξει λίγο τα ήσυχα νερά της βαρετής ζωής της. Μια ανανέωση, μια επιβεβαίωση, όλες οι γυναίκες την έχουμε ανάγκη. Τι πιο γοητευτικό άλλωστε απο την πολιορκία ενός όμορφου άντρα???
Είναι και αυτή η αίσθηση του απαγορευμένου που μας κάνει να νιώθουμε σαν την Εύα λίγο πριν φύγει απο τον παράδεισο. Είναι και ο φόβος μήπως σε ανακαλύψουν οι άλλοι, η ίντριγκα προκειμένου να βρείς την τέλεια δικαιολογία για να ξεκλέψεις λίγο χρόνο και να τον περάσεις μαζί με τον όμορφο άντρα....
Μόλις όμως ενδώσεις, συνειδητοποιείς πως η κανονική σου ζωή, η νόμιμή σου σχέση, απέχει πολύ απο την ομορφιά της παράνομης σχέσης. Ξαφνικά ανακαλύπτεις πως ο άνθρωπος που είναι δίπλα σου είναι δεν είναι ο πρίγκηπας που κάποτε ονειρευόσουν, πως οι επαφές γίναν σπάνιες και εδώ και καιρό δεν περιποιείσαι άλλο για χάρη του και κυκλοφορείς με τις πιτζάμες της γιαγιάς μέσα στο σπίτι....
Με τον άλλον όμως είναι όλα τόσο όμορφα.....Αγκαλιές, χάδια, τρυφερές στιγμές, όμορφα αξεσουάρ....απλά μαγεία...
Σιγά σιγά όμως, ο αρχικός ενθουσιαμός, η ομορφιά, η μαγεία επισκιάζονται απο την απογοήτευση. Η συνειδητοποίηση, πως η παράνομη σχέση έχει ημερομηνία λήξης και τότε θα έρθει αναπόφεκτα η επιστροφή στην βαρετή καθημερινότητα σου δημιουργεί μια κατάθλιψη, ένα απίστευτο ξενέρωμα απέναντι στον άνθρωπο που είναι δίπλα σου. Ότι μα ότι και αν κάνει, όσο και αν ο σύντροφός σου προσπαθεί εσύ συνέχεια θα τον συγκρίνεις με τον όμορφο εραστή και όλο και περισσότερο θα θλίβεσαι που ο άλλος δεν είναι εκεί μαζί σου.
Η ομορφιά της παράνομης σχέσης όμως, είναι ψεύτικη. Η ένταση των στιγμών δεν σε αφήνει να δείς την πραγματικότητα. Δεν προλαβαίνεις να τον μάθεις. Απλά ζες με αυταπάτες.....
Όλα αυτά στριφογύριζαν στο κεφάλι μου και σαν ταινία μικρού μήκους πρόβαλε μπροστά μου η σχέση μου με τον "Β". Διάσπαρτες εικόνες, στιγμές καλές, στιγμές δύσκολες. Και η εικόνα πάγωσε σε εκείνη τη στιγμή που εγώ έπρεπε να αποφασίσω. Εκείνη τη μοιραία στιγμή που μπορούσα να μην ενδώσω αλλά να συνεχίσω τη ζωή μου βαρετά αλλά ήρεμα. Δεν το έκανα όμως....
Η συμβουλή που έδωσα στη φίλη μου εκείνη την ημέρα, ήταν σύντομη και λιτή. Με το αυστηρό ύφος της μαμάς, της εξήγησα πως, μερικές φορές, είναι καλύτερα να μην προκαλείς την τύχη σου, να μην ρισκάρεις, να μην γνωρίσεις το διαφορετικό. Γιατί πολύ πιο πολύτιμη απο ένταση των στιγμών, την επιβεβαίωση και την περιπέτεια, είναι η ηρεμία και η ασφάλεια που μόνο λίγοι άντρες μπορούν να σου προσφέρουν....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου